Imposter syndroom: bang om door de mand te vallen
Heb jij wel eens het gevoel dat je door de mand gaat vallen? Je bent niet de enige!
Uit onderzoek van Psychologie Magazine onder 1500 lezers en volgers blijkt dat 24% van vaak last heeft van het gevoel de boel te bedriegen. Hoe hoger opgeleid, hoe sterker de impostergevoelens. Hogerop komen helpt niet: impostergedachten slijten niet met de jaren van meer werkervaring.
Ik heb hier zelf ook wel eens last van gehad en zie dit ook bij mensen om te heen. Reden voor mij om hier meer van te willen weten en deze blog te schrijven.
Imposter syndroom: waar hebben we het eigenlijk over?
Imposter syndroom of bedriegerssysdroom: psychologen gebruiken deze term voor mensen die het gevoel hebben dat ze imposters (bedriegers) zijn en elk moment door de mand kunnen vallen. Mensen die last hebben van Imposter syndroom hebben het gevoel dat hun succes het gevolg is van geluk, goede timing of het resultaat is van misleiding van anderen, en niet van hun eigen kunnen.
De term werd voor het eerst geintroduceerd in 1978 door de onderzoekers Clance en Imes, in het artikel The Imposter Phenomenon in High Achieving Women. Later is er veel meer onderzoek gedaan en blijken zowel mannen als vrouwen hier last van te hebben, vaak succesvolle mensen. Uit psychologisch onderzoek kwam rond 1980 naar voren dat naar schatting 2 van de 5 succesvolle mensen zichzelf als bedrieger beschouwen. Andere studies vonden dat 70% van alle mensen zich op enig moment een oplichter voelen. Mocht je hier wel eens last van hebben: je bent niet de enige!
Belangrijk ook om even te vermelden: Imposter syndroom wordt niet gezien als een psychologische aandoening of ziekte. Het wordt tegenwoordig gezien als een reactie op bepaalde situaties. Het is een actie-reactie patroon.
Waarom is hier aandacht voor?
Mensen gaan op verschillende manieren met deze angstgevoelens om. Veel voorkomende gedrag als gevolg van deze angstgevoelens is:
Perfectionisme en de lat hoog leggen: heel hard werken om maar niet door de mand te vallen.
Duiken/vluchten: de lat juist heel laag leggen. Zodat ze anderen kunnen blijven verbazen of ze (zelf) minder diep vallen, mochten ze toch door de mand vallen.
Uitstellen, twijfelen: de angst heeft een verlammende werking.
Slecht slapen.
Met als risico: veel imposters gaan harder werken, meer voorbereiden, meer tijd steken in werk als manier om met hun angst om te gaan. Die aanpak lijkt te slagen: ze doen hun werk goed en worden daarvoor geprezen. Maar het gevaar van burn-out ligt op de loer..
Wat leren we hiervan?
Om te beginnen neem ik voor mezelf en voor mijn coachklanten de volgende drie aspecten van dit fenomeen mee:
Het is veel voorkomend: niet raar dus als je je (soms) zo voelt.
Het kan veel energie kosten: waak voor energielek.
Het is een actie- reactie patroon: daar is iets aan te doen.
Wat zegt de wetenschap? Volgens Amerikaans onderzoek kan je je bij gevoelens van onzekerheid en door de mand vallen, het beste wenden tot iemand die er een beetje buitenstaat. Dit onderzoek laat zien dat mensen die steun zoeken bij een collega of medestudent zich slechter gaan voelen (vergelijken ligt op de loer).
Verder praten hierover? Of meer weten over actie-reactie patronen en het doorbreken daarvan?
Neem contact met me op of lees mijn blog over patronen doorbreken op mijn website.